Selçuklu Devleti, askeri gücünü ve dini liderliğini ifade etmek için sadece savaş meydanlarını kullanmakla kalmamış, aynı zamanda semboller üzerinden de anlamlı mesajlar vermiştir. Ok ve yay, Selçukluların sadece askeri başarısının değil, aynı zamanda siyasi ve dini otoritesinin de simgesiydi. Bu semboller, Selçuklu Devleti'nin geniş bir coğrafyada etkisini hissettirme çabasının görsel bir temsiliydi.

  Özellikle Tuğrul Bey'in, İstanbul’daki Emevi Camii'nin mihrabına kazıttığı ok ve yay motifleri, Selçuklu Devleti'nin bu coğrafyadaki güçlü varlığını hatırlatmaktadır. Bizans ile barış görüşmeleri sırasında Tuğrul Bey'in bu sembolleri İstanbul’a bırakması, bir yandan dostluk ve iş birliği mesajı verirken diğer yandan Selçukluların İslam dünyasındaki yerini vurgulayan bir diplomatik hamle olarak öne çıkmıştır. Bu adım, diplomatik anlamda o dönemin şartları göz önüne alındığında oldukça güçlü bir mesajdır.

  Tuğrul Bey'in bu stratejik hamlesi, sadece askeri zaferlerle değil, aynı zamanda sembolik anlamlarla da kalıcı bir iz bırakma çabasını gösteriyor. Selçuklular, ok ve yay gibi sembollerle yalnızca İslam dünyasında değil, Bizans gibi diğer büyük güçlerle olan ilişkilerinde de kültürel bir miras bırakmıştır. Bu semboller, Selçuklu Devleti'nin sınırları ötesinde de tanınan, saygı duyulan bir güç olduğunu ve İslam dünyası adına önemli bir temsil yeteneğine sahip olduğunu kanıtlamaktadır.

   Günümüzde, bu gibi sembollerin uluslararası ilişkilerdeki rolü hâlâ devam etmektedir. Kültürel miras, geçmişin izlerini geleceğe taşırken diplomasi alanında da etkili bir iletişim aracı olarak değerlendirilebilir. Selçukluların ok ve yay üzerinden kurduğu bu diplomatik anlatı, bugün de tarihsel derinliği olan sembollerin nasıl kullanılabileceğine dair güçlü bir örnek olarak karşımızda durmaktadır.